سیستم بویه گذاری کاردینال همانند قطب نما نشان دهنده چهار جهت اصلی یعنی شمال، جنوب، شرق و غرب می باشد و دریانوردان را به طرف آب های امن هدایت می کند.
در صورت مشاهده علائم کاردینال باید به سمت جهت نامگذاری شده، دریانوردی کرد.
علامت شمال: دو مخروط سیاه با راس به طرف بالا روی هم قرار می گیرند. قسمت بالایی و پایینی به ترتیب سیاه و زرد رنگ می باشد. به شکل برج با رنگ نور سفید با مشخصه نورانی به صورت تناوب چشمک زن خیلی سریع (۱۰۰ تا ۱۲۰ چشمک در دقیقه) یا سریع (۵۰ تا ۶۰ چشمک در دقیقه) است.
علامت شرق: دو مخروط سیاه به گونه ای قرار گرفتند که رأس یکی بطرف بالا و رأس دیگری بطرف پایین است یعنی قاعده ها به سمت یک دیگرند. به شکل تیرک یا برج و رنگ بدنه سیاه با یک نوار زرد پهن در وسط، با رنگ نور سفید با ریتم فلاش یا مشخصه نورانی تناوب چشمک زن خیلی سریع (3 چشمک در هر 5 ثانیه) یا چشمک زن سریع (3 چشمک در هر 10 ثانیه) است.
علامت جنوب: دو مخروط سیاه به شکلی که راس هر دو به طرف پایین است روی هم قرار گرفته اند. به شکل برج یا تیرک بوده که قسمت پایین و بالای آن به ترتیب سیاه رنگ و زرد رنگ می باشد، مشخصه علامت جنوب با رنگ نور سفید و با تناوب چشمک زن خیلی سریع (6 چشمک خیلی سریع و 1 چشمک بلند در هر 10 ثانیه) و یا چشمک زن سریع (6 چشمک سریع و 1 چشمک بلند در هر 15 ثانیه) شناخته می شود.
علامت غرب: دو مخروط سیاه به گونه ای قرار گرفته اند که رأس آن ها بطرف یکدیگر می باشد .بشکل برج یا تیرک هستند و رنگ بدنه به رنگ زرد با یک نوار پهن سیاه در وسط می باشد. رنگ نور علامت غرب سفید با ریتم یا تناوب چشمک زن خیلی سریع (9چشمک خیلی سریع در 10 ثانیه) و یا چشمک زن سریع (9چشمک سریع در هر 15 ثانیه) است.
سازه هایی ثابت اند که به طور دائم در بستر آب های کم عمق یا سواحل قرار دارند. پایه های بیکن معمولا از جنس فلزی یا چوبی بوده و ثابت اند.
بیکن ها شامل دو دسته می شوند: بیکن روشن (LIGHTS) مخصوص شب و بیکن بدون نور (DAYBEACONS) مخصوص روز.
بیکن هایی که در روز مورد استفاده قرار می گیرند فاقد چراغ بوده و از طریق رنگ ، شکل و یا شماره قابل شناسایی هستند. ساده ترین نوع بیکن تک پایه ای است.
برخی از فانوس های دریایی در شب و با نصب چراغ روی آن ها قابل رویت می باشند.
بیکن ترانزیت از جمله معروف ترین بیکن مخصوص شب است.
نوعی بیکن است و قادر به انتشار تمام سیگنال های دریافتی توسط رادار کشتی می باشد.
فانوس های دریایی که تحت عنوان چراغ دریایی نیز شناخته می شوند و به راحتی قابل شناسایی اند، در اکثر مناطق قابل دریانوردی جهان در امتداد سواحل در خشکی و نیز در آب های داخلی کشورها به کار برده می شوند.
فانوس های دریایی کاربردهای بسیار زیادی داشته و در مناطق مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.
به عنوان مثال در دماغه ها، مدخل ها، مناطق خطرناک و یا نقاطی که لازم است به دریانوردان هشدار داده شود.
یکی از ویژگی های بسیار مهم فانوس های دریایی وجود چراغ با ارتفاع قابل ملاحظه در بالای فانوس است که منجر به افزایش برد نورانی آن نسبت به بویه ها و دیگر علایم دریایی می گردد.
فانوس های دریایی علاوه بر چراغ، مجهز به لنزهایی هستند که پرتوهای نور را حتی در هوای مه آلود قابل مشاهده می کنند. در بعضی از مناطق جهت به کار انداختن علایم آن هنوز هم از نیروی انسانی استفاده می کنند اما در بیشتر کشورهای پیشرفته این سیستم به صورت خودکار صورت می گیرد.
سفینه های دریایی یا چراغ های دریایی شناور عملکردی مشابه فانوس دریایی دارند و همانند آن ها مجهز به چراغ، سیگنال های مخصوص مه و بیکن های رادیویی می باشند.
سفینه های دریایی در ورودی بنادر بزرگ و یا در مناطق خطرناک کاربرد دارند و زمانی مورد استفاده قرار میگیرند که امکان نصب فانوس دریایی در آن منطقه وجود نداشته باشد.
اکثر سفینه هایی دریایی به رنگ قرمز و سیاه وجود دارند و نام ایستگاه مربوطه بر روی دو طرف بدنه شناور به رنگ سفید نوشته می شود. در هنگام حرکت باید پرچم بین المللی PC یا علامت مخصوص خود را برافراشته نگه دارند، بدین منظور که در لنگرگاه نیستند.
